گاهی یک نگاه غریبه چنان برایت صمیمیست که انگار سالهاست با چشمانت اشناست
و یک اخم شیرین گاهی تمام لبخندهای دنیارا به سخره میگیرد
و انوقت است که با تمام وجود میخواهی ان غریبه اشنای روزهایت شود
دلت می خواهد هیچوقت ذهن بازیگوشت دور و بر این فکر که شاید او مال دیگریست پرسه نزند
و روزی دست کم هزار بار با هم بودنتان را در خیالت جشن میگیری
ولی عقلت با بدجنسی میگوید که نگاهش هیچ رنگی از اشنایی نداشت یادت هست؟
اما تو که یادت هست یعنی تمام یادت پر از اوست!
و اینبار تو به عقلت میخندی
و باز در خیالش گم میشوی
پ ن:این روزا بدجوری با منطقم درگیرم شاید بخوام ردش کنم
اطلاعیه:کسی یه منطق دست دوم در حد نو نمیخواد؟؟؟
زمین که متولد شد،کوچک بود و ابی،نرم و روان
هر روز که از زندگی زمین می گذشت انسان های بیشتری بر روی ان متولد می شدند
زمین هر روز شاهد بزرگ شدن انسانها بود
انسان ها هر چه بزرگتر می شدند سنگتر و سردتر می شدند
زمین سنگ شدن انسان ها را می دید و هر روز فریاد می زد
که روان بودن خوب است،ابی ارامش است
اما انسان صدای زمین را نمی شنید
هر چه که می گذشت انسان سنگتر می شد
زمین از سنگ بودن انسانها سردش شد،او هر روز سختتر می شد
گذشت.....
امروز دیگر زمین دست خورشید را روی شانه هایش حس نمی کرد،او نگاه ماه را نمی دید
زمین سنگ شد انسان هم
گرم نباش
دلت که گرم باشد فقط خودت را گرم میکنی
ادمها سر تر از انند که دستان کوچکت بتواند گرمشان کند
با یک نگاهشان قلبت یخ میزند
.
.
.
خوب نباش
خوب که باشی دیده نمیشوی
یک سایه بی رنگ میشوی که ادمها ساده رویت پا میگذارند
.
.
.
مهربان نباش
مهربان که باشی احمق خطاب میشوی
ادمها لبخندی از روی تمسخر نثارت میکنند
و تو چون مهربانی محبت می پنداریش
.
.
.
اصلا نباش
خوب که باشی
همیشه که باشی
دیده نمیشوی
.
.
.
اگر گرمی
اگر هنوز خوب و مهربانی
دور شو از این ادمهای سیاه
دلشان سنگ ریزه دارد
بی بهانه پرتاب میکنند
دل تو هنوز نازک است
زود میشکند
.
رد شدن از روی خرده های دل
عادت اهالی قبیله ی من است
امروز تولد وبلاگمه
میخوام اینجا بنویسم حرفایی رو که نمیتونم بگم!
نوشتن از حرف زدن ساده تره.
اخه گاهی ادم حتی صداش رو هم گم میکنه...